Zac Poonen - KRÓTKIE ROZWAŻANIA BIBLIJNE
GDY HABAKUK POZNAŁ PANA,
TO JEGO SERCE BYŁO PEŁNE ZACHWYTU
Kięga Habakuka, to historia człowieka, który ciągle zadawał pytania, od wątpliwości do pewności. Habakuk zaczyna od ciągłych wątpliwości: „O Panie, jak długo mam płakać, zanim mnie wysłuchasz? Na próżno wołam o pomoc, bo nikt nie przychodzi mnie wybawić” (Hab 1:2), a kończy na całkowitej pewności. „Będę się radował w Panu, Bogu mojego zbawienia. Wszechmogący Pan uczyni moje nogi jak nogi łani (tł. w oryginale chodzi o kozicę górską), i sprawi, że będę biegał po górach” (Hab 3:18-19).
Gdy Habakuk zobaczył Bożą chwałę, to jego serce wypełniła bojaźń: „Pan jest w swoim świętym przybytku. Umilknij przed nim, cała ziemio!” (Hab 2:20). Jego wątpliwości zakończyły się triumfem wiary. Wtedy mówi: „Panie, milczę przed Twoim majestatem. Nie mam więcej pytań”. Gdy Hiob dostrzegł Bożą chwałę, to też powiedział: „Jestem nędznym człowiekiem, cóż ci odpowiem? Swoją rękę kładę na ustach. Raz mówiłem i już więcej nie będę; następnym razem nic nie powiem” (Hi 40:4-5). „Dotąd tylko moje ucho słyszało o tobie, lecz teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego kajam się w prochu i popiele” (Hi 42:5-6). Gdy poznał Pana, to nie miał więcej pytań.
Bóg nie odpowie na twoje 1000 pytań, bo wtedy będziesz miał 1000 kolejnych pytań! Bożą odpo-wiedzią (podobnie jak w przypadku Hioba i Habakuka) jest możliwość poznania Pana. Pan przeby-wa w swojej świętej świątyni. Jeśli o tym wiesz, to będziesz milczeć przed Jego majestatem i nie będziesz zadawać pytań!
Gdy Habakuk poznał Boga, wtedy zaowocowało to zwycięskim życiem w wierze, skoncentrowanym wyłącznie na Bogu. Wcześniej Habakuk myślał, że Bóg nic nie robi, aby ukarać złych ludzi, a teraz się modli, aby Bóg był miłosierny w swoim gniewie (Hab 3:2). Ten, który wcześniej myślał, że Bóg opuścił swój lud, teraz jest zdumiony tym, co czyni Pan i śpiewa pieśni na Bożą chwałę, mówiąc: „Jego majestat okrywa niebiosa, ziemia jest pełna jego chwały. On jest cudownym Bogiem, kiedy patrzy, drżą narody. Wyruszasz wraz ze swoim pomazańcem, aby wybawić swój lud; zraniłeś głowę domu niegodziwców, odkrywając ich fundament. W gniewie deptałeś ziemię, w zapalczywości młóci-łeś pogan” (Hab 3:2-14).
Teraz Habakuk nie zwraca już uwagi na Babilończyków, bo teraz widzi chwałę wielkiego Boga. Ludzie o czystych sercach widzą Boga wszędzie i przez cały czas (Mt 5:8). Dotychczas problem polegał na tym, że Habakuk wszędzie widział bezbożne postępowanie Babilończyków. Teraz rozumie, że Bóg ma nad wszystkim kontrolę. „Zranioną głowę domu niegodziwców” można odnieść do szatana, którego Jezus pokonał na krzyżu. Gdy Habakuk zobaczył wielkość Boga i Jego chwałę, to poznał odpowiedź na wszystkie swoje pytania. Gdy Habakuk drżał ze strachu, to usłyszał, że „w dniu utrapienia ma spokojnie czekać, aż Bóg nadciągnie na ten lud i zgładzi ich prześladowców” (Hab 3:16). Więc jeśli masz jakieś obawy lub wątpliwości, to mów o tym Bogu, a nie człowiekowi. Ostatnie słowo, jakie Bóg wypowiada do Habakuka i które wypowiada do nas, brzmi: „Czekaj!”. Gdy Habakuk posłuchał Boga i postanowił czekać, to jego skarga zamieniła się w pieśń pochwalną. Tak będzie również w naszym przypadku, bo najtrudniejsze ze wszystkiego jest czekanie.
Ta cudowna pieśń Habakuka jest jedną z najpiękniejszych pieśni wiary w Starym Testamencie. Habakuk śpiewa tutaj jak człowiek Nowego Przymierza: „Choćby drzewo figowe nie zakwitło i nie było plonu w winnicach, choćby zawiodło drzewo oliwne i pola nie urodziły żywności, a trzoda zniknęła z owczarni i nie było bydła w oborach, to Ja będę się radował w PANU, rozraduję się w Bogu mojego zbawienia” (Hab 3:17-18). Podobnie jak w przypadku Hioba, jego sprawy mogły nie iść po jego myśli i mógł stracić wszystko, ale nadal się radował, ponieważ jego radość nie wynikała z posiadania ziemskich rzeczy, lecz ze znajomości Pana. Nawet jeśli zawiedzie wszystko, co nas otacza, to nadal radujmy się w Bogu naszego zbawienia. Pieśń chwały jest zewnętrznym wyrazem triumfu wewnętrznej wiary. „Uwierzyli Jego słowaom i śpiewali na Jego chwałę” (Ps 106:12). Dalej Habakuk mówi: „Moją siłą jest Wszechmogący Pan. To On prowadzi mnie przez góry i sprawia, że moje nogi są szybkie jak nogi łani (tł. org. kozicy górskiej)” (Hab 3:19).
Prorok, który na początku miał tak wiele wątpliwości i obaw, teraz mówi, że Pan przeprowadzi go bezpiecznie przez każdą górę wątpliwości i sprawi, że będzie się tam czuł pewnie jak kozica, która nie traci równowagi nawet na ścianach skalnych. Na końcu Habakuk dodaje ciekawą adnotację: „Dla przewodnika chóru; modlitwie mają towarzyszyć instrumenty strunowe” (Ha 3:19). Habakuk mówi tutaj: „Mimo, że wszystko jest stracone, to nie śpiewajcie tej pieśni jak hymnu żałobnego! Ona ma mieć radosny charakter i ma być śpiewana z użyciem wielu instrumentów! Musimy się uczyć chwalić Pana całym sercem. Nigdy nie śpiewaj hymnów na Bożą chwałę w ponury i monotonny sposób. Jahwe siedzi jest na tronie, a Jezus jest zwycięzcą, bez względu na to, co się aktualnie dzieje na świecie. Dlatego używajmy naszych głosów i wszelkich instrumentów, które dał nam Bóg, aby Go chwalić i wywyższać Jego Imię. Amen.
Zac Poonen
Habakkuk Saw the Lord and His Heart Was Full of Praise / 10.05.2020
| > KLIKAJĄC NA TEN NAPIS USTAWISZ TEKSTY WG NUMERACJI < |
|---|