OSĄDZAJ, ALE NIE POTĘPIAJ

Wśród chrześcijan jest wiele nieporozumień odnośnie tego, czy osądzanie jest słuszne, czy nie, z powodu nie zrozumienia definicji słowa „osądzanie”.

Jako wierzący, każdy z nas musi oceniać innych, aby umieć rozróżnić ludzi. Słowo Boże mówi też, że gdy słuchamy czyjegoś nauczania, to musimy je osądzić (1Kor 14:29), bo Duch Święty nakazuje nam, abyśmy osądzali każde kazanie, ponieważ tylko w ten sposób możemy uniknąć zwiedzenia przez wielu zwodzicieli w dzisiejszych czasach.

Słowo Boże mówi też: „Nie wierzcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy (osądzajcie), czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat” (1J 4:1). Ale Jezus powiedział też, że w swoich osądach mamy być uczciwi, aby nie sądzić po pozorach, tylko sądzić sprawiedliwie (J 7:24). Co więc miał na myśli Jezus, gdy w Ewangelii Mateusza 7:1 mówił: „Nie sądźcie”?

W greckim oryginale, słowo „osądzanie” oznacza też „potępianie”. Rozszerzone tłumaczenie Amplified Bible oddaje ten werset: „Nie potępiajcie innych, abyście sami nie byli potępieni” (Mt 7:1). Jezus też powiedział o sobie: „Ja nikogo nie sądzę ani nie potępiam” (J 8:15). Tak więc zabronione jest osądzanie innych pod kątem wydawania ostatecznych wyroków (ustnie lub w naszym umyśle). To może robić tylko Bóg, ale my musimy wszystko badać, aby umieć rozróżniać.

O Jezusie prorokowano: „będzie czujny w bojaźni JHWH i nie będzie sądził według tego, co widzą oczy, ani sądził według tego, co słyszą uszy, lecz będzie sądził ludzi sprawiedliwie” (Iz 11:3-4 UBG). My powinniśmy brać z Niego przykład i też nie powinniśmy nigdy osądzać nikogo ani niczego na podstawie tego, co zobaczyliśmy lub co usłyszeliśmy, bo każdą sprawę należy najpierw dokładnie zbadać, aby wydać sprawiedliwy osąd, który nie będzie stronniczy.

Jako członkom Bożej rodziny powiedziano nam też, że najpierw mamy osądzać samych siebie (1Ptr 4:17). Ale nie mamy osądzać siebie, patrząc w głąb siebie, tylko mamy szukać własnych braków patrząc na Jezusa i Jego życie, aby najpierw osądzić samego siebie w świetle Jego życia, bo napisano: „bo u ciebie jest źródło życia, w twojej światłości ujrzymy światłość” (Ps 36:9 / zob. UBG).

Osądzanie samego siebie w Bożym świetle jest jedną z najważniejszych lekcji, której każdy z nas musi się nauczyć w swoim duchowym życiu. Większość wierzących nigdy się tego nie uczy, dlatego nie wzrastają duchowo.

1 List do Koryntian 11:31 mówi, że jeżeli będziemy sprawiedliwie osądzać samych siebie, to nie będziemy sądzeni. To jest niesamowita obietnica dla tych, którzy teraz wiernie osądzają samych siebie, dlatego nie będą sądzeni przez Boga w dniu ostatecznym.

Chociaż nie możemy wydawać wyroków na innych, to jednak zdecydowanie musimy się sprzeciwiać grzechowi. W Ewangelii Mateusza 5-7, Jezus bardzo stanowczo potępia takie grzechy, jak: gniew, pożądliwość oczu, pożądliwość ciała, miłowanie mamony, lęk i troskę o sprawy materialne, złe nastawienie do innych, kłamanie, szukanie własnej chwały i nienawiść. Musimy też potępiać wszystkie grzechy naszych czasów, takie jak oglądanie pornografii - ale nie mamy potępiać ludzi - bo Jezus „nie przyszedł na ziemię, aby sądzić świat, lecz aby go ratować” (Jan 3:17). Tylko Bóg Ojciec jest sędzią, który może wydawać wyroki na ludzi (Jak 4:12).

Zac Poonen

Judging but Not Condemning / 02.07.2023

No documents found.

			> KLIKAJĄC NA TEN NAPIS USTAWISZ TEKSTY WG NUMERACJI <